-
1 uspok|oić
pf — uspok|ajać impf Ⅰ vt 1. (przywrócić spokój) to calm, to reassure- uspokoić roztrzęsione nerwy to calm a. steady one’s tense nerves- „to tylko wiatr” – uspokajał ‘it’s only the wind,’ he said reassuringly- uspokoić sumienie to salve one’s conscience- może dać mu coś na uspokojenie? maybe I should give him a sedative- uspokoić kołatanie serca to calm one’s heart(beat)2. (uciszyć) to quieten (down) GB, to quiet (down) US [dzieci, klasę, kibiców]- przewodniczący próbował uspokoić zebranych the chair tried to quieten the assemblyⅡ uspokoić się — uspokajać się 1. (odzyskać spokój) to calm (oneself) down, to cool down- proszę cię, uspokój się i przestań się dąsać please calm down and stop sulking- uspokoiła się pod wpływem leków the medication calmed her down2. (uciszyć się) [dzieci, klasa] to quieten (down) GB, to quiet (down) US- wiatr się powoli uspokajał the wind was gradually dropping- krzyki uspokoiły się nad ranem the screams quietened down in the morning- w mieście trochę się uspokoiło things had calmed down a little in the city- chyba się już uspokaja na dworze the weather seems to be clearing upThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uspok|oić
-
2 uspokajać
impf ⇒ uspokoić* * ** * *ipf.1. (= przywracać porządek, uciszać) silence, pacify, calm (down), appease; ( tłum) pacify; ( dziecko) hush, lull.2. (= koić) soothe, settle down, reassure; (nerwy, sumienie) salve, ease; ( farmakologicznie) tranquilize, sedate; uspokoić kogoś set sb's mind at rest l. ease; uspokajać nerwy settle l. steady one's nerves.ipf.1. (= stawać się spokojnym) calm down, quiet down, grow quiet; (o wietrze, hałasie) lull, die down; ( o śmiechu) subside; uspokoiło się (= wypogodziło się) it cleared up.2. (= pozbywać się zdenerwowania) calm down, relax, compose o.s., calm l. steady one's nerves.3. (= ustatkować się) settle down.The New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > uspokajać
-
3 ucisz|yć
pf — ucisz|ać impf Ⅰ vt 1. (uspokoić) to hush (up); to shush pot. [dziecko]; to silence [hałas, krzyki, tłum] 2. książk., przen. (opanować, zagłuszyć) to silence [sumienie]; to still [głos rozsądku]; to soothe [ból, rozpacz]; to choke off [protest]- uciszyć plotki to lay rumours to rest3. pot. (zastraszyć) to silence [opozycję]; to still [krytyka]; to gag [dziennikarza, prasę] Ⅱ uciszyć się — uciszać się 1. (zamilknąć) [osoba, ptaki] to become a. grow a. fall silent; [dzieci] to quiet (down); to pipe down pot.; (ustać) [hałas, wrzawa] to die down 2. przen. (uspokoić się) [sztorm, wiatr] to moderate, to die down; [morze] to calm down, to grow calmThe New English-Polish, Polish-English Kościuszko foundation dictionary > ucisz|yć
См. также в других словарях:
uspokoić sumienie — {{/stl 13}}{{stl 7}} zmniejszyć uczucie winy, przestać się dręczyć wyrzutami sumienia : {{/stl 7}}{{stl 10}}Szczerą spowiedzią uspokoił sumienie. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sumienie — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, lm D. sumienieeń, zwykle w lp {{/stl 8}}{{stl 7}} indywidualna, psychiczna zdolność oceniania i odczuwania czegoś w kategoriach dobra i zła : {{/stl 7}}{{stl 10}}Żyć w zgodzie z własnym sumieniem. Sumienie nie… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
sumienie — n I; lm D. sumienieeń «właściwość psychiczna, zdolność pozwalająca odpowiednio oceniać własne postępowanie jako zgodne lub niezgodne z przyjętymi normami etycznymi; świadomość odpowiedzialności moralnej za swoje czyny, postępowanie» Czułe,… … Słownik języka polskiego
uspokoić — dk VIa, uspokoićoję, uspokoićisz, uspokój, uspokoićił, uspokoićojony uspokajać ndk I, uspokoićam, uspokoićasz, uspokoićają, uspokoićaj, uspokoićał, uspokoićany 1. «skłonić, zmusić do ciszy, do milczenia, przywrócić spokój, wprowadzić ład,… … Słownik języka polskiego
uspokajać — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. ndk VIIIa, uspokajaćam, uspokajaća, uspokajaćają, uspokajaćany {{/stl 8}}– uspokoić {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, uspokajaćkoję, uspokajaćkoi, uspokajaćkój, uspokajaćkojony {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1.… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
uciszyć — dk VIb, uciszyćszę, uciszyćszysz, ucisz, uciszyćszył, uciszyćszony uciszać ndk I, uciszyćam, uciszyćasz, uciszyćają, uciszyćaj, uciszyćał, uciszyćany «uczynić cichym, sprawić, że ktoś milknie, że coś cichnie, milknie; nakłonić do milczenia;… … Słownik języka polskiego
